AKTİF ÇAMUR PROSESİ
Aktif çamur prosesi İngiltere’de 1914’de Arden ve Lockett tarafından geliştirilmiştir. Bu orijinal prosesin birçok çeşitleri geliştirilerek kullanılmaktadır.
Bütün havalı (aerobik) atıksu arıtma proseslerinde atıklar a) sentez ve b) oksidasyon yolu ile yok olurlar. Diğer bir deyimle organik maddelerin bir kısmı yeni hücrelere dönüşürken (sentez) geri kalan kısmı gerekli enerjiyi üretmek için oksidasyona tabi tutulurlar. Organik maddeler yok olmaya başlayınca biyolojik hücrelerin bir kısmı gerekli enerjiyi sağlamak amacıyla kendi kendini oksitler (içsel solunum).
Havalı biyolojik oksidasyon reaksiyonları genel olarak aşağıdaki şekilde ifade edilebilmektedir:
Organik madde (BOİ, KOİ) + O2 + N+ P → Hücre +CO2 +H2O + biyolojik yolla parçalanamayan çözünebilir maddeler
Hücre + O2 → CO2 + H2O + N + P + parçalanmayan hücresel kalıntılar
Bu biyolojik parçalanma olayı tüm havalı biyolojik arıtma sistemlerinde yer almaktadır.
Aşağıda biyolojik reaksiyon 3 adımda gösterilmektedir.
- Adım: Biyokütlenin üretimi ve organik maddenin oksidasyonu
8 (CH2O) + NH3 + 3 O2 → C5H7NO2 + 3 O2 + 6 H2O + Enerji
- Adım: Biyokütlenin solunumu
C5H7NO2 + 5 O2 → 5CO2 + NH3 + H2O +Enerji
- Adım: Nitrifikasyon
NH3 + 2 O2 → HNO3 + H2O + Enerji
Havalı biyolojik artıma yöntemleri genellikle iki büyük sınıfa ayrılabilirler:
*Arıtmayı yapan bakterilerin askıda bulunduğu sistemlerdir. Buna örnek olarak aktif çamur sistemi ve çeşitleri (türevleri) gösterilebilir.
*Arıtmayı yapan bakterilerin sabit bir yüzey üzerine tutunarak büyüdüğü sistemler.
Bunların başlıca örnekleri damlatmalı filtreler ve dönen biyodisklerdir.
